Historia
HISTORIA WOJEWÓDZKIEGO SZPITALA SPECJALISTYCZNEGO
IM. NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
POWSTANIE WOJEWÓDZKIEGO SZPITALA ZESPOLONEGO IM. PROF. WITOLDA ORŁOWSKIEGO
Gdy w drugiej połowie lat pięćdziesiątych XX wieku zastanawiano się nad lokalizacją szpitala, który przyjął nazwę Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego, popularnie określanego „Tysiąclecie” były opinie, iż powinien znajdować się jak najbliżej huty „Bierut” – obecnie huty „Częstochowa”. Dylemat rozstrzygnęło dopiero Ministerstwo Zdrowia i zaproponowano tereny w dzielnicy „Zawady” (obecnie „Tysiąclecie”). Dwa szpitale, tj. przy ul. Barbary i na Zawodziu, bardzo były odległe od obecnego wyglądu i wyposażenia. Nieco lepiej prezentował się wtedy szpital przy ul. Mickiewicza, będący w tamtym czasie największą i najlepiej wyposażoną placówką stacjonarnej opieki zdrowotnej.
Otwarcia nowego szpitala miejskiego w dzielnicy „Tysiąclecie” dokonano 21 lipca 1961 roku. Było to o tyle ciekawe, że najpierw przecięto wstęgę, a dopiero później zaczęto budować drogę łączącą szpital ze śródmieściem (przedłużono ulicę Kilińskiego o wąski pas jezdni o szerokości zaledwie 6 metrów). Oddziały szpitala zaczęły normalnie funkcjonować od połowy lutego 1962 roku.
Szpital na „Tysiącleciu” był zaprojektowany na 600 łóżek, z własną kotłownią, zapleczem technicznym i dużym parkiem. W chwili otwarcia w skład szpitala wchodziło 5 oddziałów, tj.: wewnętrzny (ordynator dr Marian Ruszkarski), chirurgii ogólnej (ordynator dr Tomir Gajewski), okulistyki (ordynator dr Alina Burghardt), neurologii (ordynator dr Irena Opalska), chirurgii urazowej (ordynator dr Leszek Janicki). Ogólna liczba łóżek wynosiła – 354, w dzielnicy liczącej ok. 35 tys. mieszkańców.
W 1970 roku Szpital otrzymał imię Witolda Orłowskiego – wybitnego profesora chorób wewnętrznych, autora wielu prac naukowych. W 1973 roku Szpital wszedł w skład Zespołu Opieki Zdrowotnej dla miasta Częstochowy. Powstanie województwa zadecydowało o nadaniu Szpitalowi wyższej rangi. Z dniem 1 stycznia 1976 roku stał się on Wojewódzkim Szpitalem Zespolonym. Liczba łóżek zwiększyła się do 748, liczba oddziałów do 16, liczba lekarzy do 241. Szpitalowi w znaczący sposób pomagała działalność komitetu opiekuńczego, w którego skład wchodzili przedstawiciele 27 przedsiębiorstw (był to rok 1985).
W 1978 roku Zespół Opieki Zdrowotnej dla miasta Częstochowy wraz z Wojewódzkim Szpitalem Zespolonym obejmował opieką ok. 203 tys. mieszkańców. Do momentu wybudowania Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w dzielnicy „Parkitka”, szpital „Tysiąclecie” był największą i najnowocześniej wyposażoną placówką lecznictwa zamkniętego w Częstochowie i regionie.
W dniu 30 listopada 1998 roku Wojewódzki Szpital Zespolony uzyskał status samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej. Jego organem założycielskim od 1 stycznia 1998 roku był samorząd województwa śląskiego.
Pierwszym dyrektorem szpitala był Tomir Gajewski. Następnymi byli: Leszek Janicki, Rajmund Rozpędek (będąc dyrektorem Zespołu Opieki Zdrowotnej dla miasta Częstochowy), Jaromir Kalicki, Jerzy Przudzik, Zdzisław Pawiak, Marian Marchewka, Janusz Adamkiewicz, Andrzej Kubat i ponownie Janusz Adamkiewicz.
Formalnie Wojewódzki Szpital Zespolony przestał funkcjonować jako samodzielna jednostka, kiedy uchwałą sejmiku województwa śląskiego został włączony w struktury Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego przy ul. Bialskiej w Częstochowie. Miało to miejsce 21 października 2009 roku.
UTWORZENIE WOJEWÓDZKIEGO SZPITALA SPECJALISTYCZNEGO IM. NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
Pomysł budowy nowego szpitala w dzielnicy „Parkitka” narodził się już pod koniec lat dwudziestych XX wieku, a jego przyczyną był zły stan szpitalnictwa częstochowskiego w tamtym okresie. Władze miasta rozpoczęły prace nad wyborem terenu pod budowę nowej placówki lecznictwa stacjonarnego. Zdecydowano się na dzielnicę „Parkitka”, gdyż według specjalistów były to okolice o specyficznym mikroklimacie sprzyjającym leczeniu. Zaczęto również zbierać fundusze na realizację tego zamierzenia. Był to rok 1928, szpital miał liczyć 600 łóżek. Orędownikiem jego budowy był ówczesny prezydent miasta Romuald Jarmołowicz (1877-1944). Do realizacji pomysłu nie doszło z powodu braku środków finansowych na ten cel.
Ponownie do zamysłu budowy szpitala powrócono w 1975 roku, kiedy to w wyniku reformy administracji państwowej Częstochowa stała się stolicą nowego województwa. Od momentu zrodzenia się pomysłu i ostatecznej decyzji budowy, jaka zapadła po czterech latach, inwestycja ta stała się najbardziej prestiżowa i cieszyła się dużym zainteresowaniem mieszkańców całego regionu. Trudno się dziwić, biorąc pod uwagę kłopoty nękające częstochowską służbę zdrowia, a przede wszystkim ciągły brak łóżek w oddziałach specjalistycznych.
W 1981 roku zniwelowano teren pod przyszły szpital, a w 1982 roku rozpoczęto pierwsze prace. Realizacja budowy Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nie przebiegała bez zakłóceń, były okresy ożywienia i stagnacji. W celu uniknięcia zupełnego wstrzymania budowy, w 1990 roku powołano Społeczną Radę Budowy Szpitala, której członkami oprócz władz wojewódzkich byli dyrektorzy przedsiębiorstw kooperujących z głównym wykonawcą budowy Szpitala, czyli Częstochowskim Przedsiębiorstwem Budownictwa Przemysłowego.
Wojewódzki Szpital Specjalistyczny został powołany przez Wojewodę Częstochowskiego jako jednostka organizacyjna w styczniu 1988 roku. Zdecydowano o lokalizacji w Szpitalu oddziałów nieobecnych dotychczas w ówczesnym województwie, tj.: neurochirurgii, kardiologii, schorzeń metabolicznych, szybkiej diagnostyki chorób płuc, chirurgii naczyń oraz oddziałów wspomagających inne szpitale, w których odczuwało się niedobór łóżek, a to: neurologia, chirurgia urazowa, intensywna terapia dla dorosłych i dzieci, ośrodek dializ, jak również oddziałów, które przeniesiono ze względu na złe warunki lokalowe z innych szpitali, jak na przykład położnictwo i ginekologia, okulistyka, onkologia.
Wydarzeniem w życiu Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego było nadanie mu w dniu 8 XII 1993 roku imienia Najświętszej Maryi Panny. Przez to wydarzenie Szpital stał się kontynuatorem istniejącego przez ponad 100 lat w Częstochowie Szpitala o tym imieniu, którym kierował wielki lekarz, społecznik i filozof doktor Władysław Biegański.
Pierwszym dyrektorem Szpitala był dr hab. Piotr Korzekwa. W październiku 1988 roku przeprowadzono konkurs na stanowiska pierwszych ordynatorów w Szpitalu. Zostali nimi: dr hab. Piotr Korzekwa w Oddziale Chirurgii Ogólnej i Naczyń i dr Jan Żelechowski w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii. W tym samym czasie, tj. w 1988 roku rozpoczęły pracę pierwsze poradnie przyszpitalne. Były to poradnie: okulistyczna, chorób tarczycy, kardiologiczna.
Drugim dyrektorem Szpitala, w wyniku konkursu w dniu 17 grudnia 1990 roku został dr n. med. Zbigniew Świderek. W roku 1990 Szpital liczył 235 pracowników, w tym 31 lekarzy. W 1990 roku rozpoczęto przeprowadzanie konkursów na stanowiska ordynatorów następujących oddziałów: położnictwa i ginekologii (ordynator dr Marek Kruk), reumatologii (ordynator dr Roman Zajdel), kardiologii (ordynator dr Piotr Kardaszewicz), chorób wewnętrznych (ordynator dr Zofia Jamrozik-Kruk), ortopedii i chirurgii urazowej (ordynator dr hab. Janusz Kubacki), neurologii (ordynator dr Maciej Jackowski). W kwietniu 1991 roku odbył się konkurs na stanowisko ordynatora oddziału noworodkowego (został nim dr Janusz Kulczyński), a w październiku na stanowisko ordynatora oddziału szybkiej diagnostyki chorób płuc (została nim dr Wanda Terlecka). W listopadzie tegoż roku rozstrzygnięto konkursy na ordynatorów oddziałów: neurochirurgii (dr hab. Zbigniew Polis), chorób dziecięcych (dr Jerzy Dera); w czerwcu uruchomiono Zakład Anatomii Patologicznej (kierownikiem został dr Andrzej Bernaczyk). W listopadzie rozpoczął pracę 40-łóżkowy oddział onkologii, przeniesiony ze Szpitala im. dr Wł. Biegańskiego. Ordynatorem pozostał nadal dr Ryszard Koźlik. Pod koniec grudnia 1991 roku Wojewódzki Szpital Specjalistyczny zatrudniał już 590 osób, w tym 67 lekarzy i posiadał 302 łóżka. Funkcjonowało już całe zaplecze obsługi, a jedynie problemy stwarzał brak pawilonu diagnostycznego, który uniemożliwiał zapewnienie pełnego procesu diagnostycznego. W styczniu 1992 roku uruchomiono trakt operacyjny, składający się z sześciu sal operacyjnych, w marcu tegoż roku centralną sterylizatornię, w czerwcu rozpoczęła działalność pracownia diagnostyki obrazowej, w październiku uruchomiono 33-łóżkowy Oddział Okulistyki przeniesiony ze Szpitala im. Wł. Biegańskiego (ordynatorem był dr Stefan Miłkowski), w listopadzie uruchomiono pierwszą w ówczesnym województwie pracownię tomografii komputerowej, a w grudniu stałe miejsce otrzymało laboratorium analiz lekarskich oraz badań bakteriologicznych (kierownikiem została mgr Teresa Wieczorek-Przybyłek). W końcu 1992 roku Szpital liczył 334 łóżka, zatrudniał 610 osób, w tym 72 lekarzy. W lipcu 1993 roku przeprowadzono konkurs na stanowisko ordynatora Ośrodka Dializoterapii (został nim dr Michał Szurkowski). We wrześniu tegoż roku przeprowadzono pierwszą w Częstochowie operację wszczepienia rozrusznika serca i wykonano pierwszą koronarografię. W roku 1997 uruchomiono Oddział Intensywnej Opieki Medycznej dla Dzieci (ordynator dr Marian Halkiewicz), a we wrześniu rozpoczął pracę Oddział Schorzeń Piersi (ordynator dr Jarosław Krzemiński). W roku 1998 nastąpiło otwarcie Oddziału Patologii Noworodka (ordynator dr Grzegorz Zieliński), również rozpoczął działalność Oddział Leczenia Urazów Wielonarządowych (ordynator dr Sławomir Strzelczyk) oraz uruchomiono pracę jedynego w regionie rezonansu magnetycznego. W kwietniu 2002 roku uruchomiono Oddział Rehabilitacji (ordynator dr Jacek Serwan). Natomiast w lutym 2005 roku został uruchomiony Szpitalny Oddział Ratunkowy (ordynator dr Piotr Stryjewski) w sierpniu zostaje otwarta Pracownia Hemodynamiki, a tym samym powstaje Częstochowskie Centrum Kardiologiczne. We wrześniu 2006 roku powstaje Bank Krwi, najpierw działający w ramach Zakładu Diagnostyki Laboratoryjnej, a później jako samodzielna jednostka organizacyjna. W grudniu tegoż roku zostaje oddany do użytku Zakład Radioterapii. Powstało też Częstochowskie Centrum Onkologii w skład którego wchodzą: oddział onkologii, oddział chirurgii onkologicznej z pododdziałem chorób piersi, zakład radioterapii, poradnia onkologii, poradnia chirurgii onkologicznej, poradnia chorób piersi, poradnia radioterapii, pracownia tomografii komputerowej.
W lipcu 2001 roku dyrektorem Szpitala zostaje Grażyna Drewniak, pełniąc swoją funkcję do listopada 2003 roku. Od grudnia 2003 roku do końca kwietnia 2007 roku dyrektorem Szpitala był Henryk Kromołowski. Od maja 2007 roku dyrektorem Szpitala był Zbigniew Strzelczak. Natomiast od sierpnia 2008 roku do października 2009 roku (do momentu połączenia Szpitala z Wojewódzkim Szpitalem Zespolonym) dyrektorem placówki był Kazimierz Pankiewicz. Od 1 marca 2013 roku do 31 marca 2013 roku Dyrektorem Szpitala był Krzysztof Kłos. Od 1 lipca 2013 roku do 30 czerwca 2014 roku - Jarosław Madowicz. Od 1 lipca 2014 roku do 31.03.2017 roku Barbara Magnuszewska-Pankiewicz.
Od 1 października 2017 roku Dyrektorem szpitala jest Dariusz Kaczmarek.
POŁĄCZENIE WOJEWÓDZKIEGO SZPITALA SPECJALISTYCZNEGO Z WOJEWÓDZKIM SZPITALEM ZESPOLONYM
W dniu 21 października 2009 roku Sejmik Województwa Śląskiego dokonał połączenia Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. Najświętszej Maryi Panny w Częstochowie („Parkitka”) i Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego im. prof. dr Witolda Orłowskiego w Częstochowie („Tysiąclecie”) poprzez przeniesienie mienia przejmowanego Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego na przejmujący Wojewódzki Szpital Specjalistyczny.
W paragrafie 2 uchwały znalazł się zapis, że majątek ruchomy Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego z dniem połączenia przekazuje się na własność Wojewódzkiemu Szpitalowi Specjalistycznemu. Fundusz założycielski i fundusz zakładu Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego z dniem połączenia zwiększa się o fundusz założycielski Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego. Należności i zobowiązania Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego z dniem połączenia stają się należnościami i zobowiązaniami Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego. Natomiast w paragrafie 3 tej uchwały zapisano, że w wyniku połączenia nie nastąpi istotne ograniczenie dostępności warunków udzielania i jakości oznaczonych rodzajowo świadczeń zdrowotnych Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego.
Była to czwarta, tym razem skuteczna, próba uzyskania zgody Sejmiku na połączenie tych szpitali (nie udało się to w latach 2001, 2007 i w sierpniu 2009 r.). Powodem łączenia był m. in. fakt, że Wojewódzki Szpital Specjalistyczny miał bardzo trudną sytuację finansową (wysokie zobowiązania) i brak perspektyw na oddłużenie przez organ założycielski. Z kolei Wojewódzki Szpital Zespolony, oprócz równie trudnej sytuacji finansowej, miał problemy wynikające ze zmniejszania się ilości oddziałów wykonujących usługi medyczne (zwalnianie się lekarzy z pracy z przyczyn niezadowolenia z wysokości wynagrodzeń, system zmianowy; czego przykładem była urologia). Organ założycielski i dyrekcja szpitala zagrozili, że jeśli nie dojdzie do połączenia jednostek, wtedy szpitale mogą być postawione w stan upadłości
z przyczyn ekonomicznych. Wtedy znaczna część pracowników mogłaby ponownie nie być zatrudniona (około 400 osób, głównie salowych, pielęgniarek, pracowników administracyjno-technicznych).
Urząd Marszałkowski (organ założycielski dla „Parkitki” i „Tysiąclecia”) spodziewał się, że obydwa szpitale będą miały z przeprowadzonej fuzji wiele korzyści. Przewidywano redukcję kosztów administracyjnych, bardziej racjonalne gospodarowanie infrastrukturą szpitalną, uporządkowanie bazy łóżkowej poprzez łączenie niektórych dublujących się oddziałów jednoimiennych. Scalenie takich oddziałów pozwoliłoby na pozyskanie dodatkowej powierzchni, na której można byłoby utworzyć deficytowe oddziały, których brakuje w Częstochowie i w regionie. Argumentowano, że jeden wielki szpital może korzystniej negocjować warunki zakupu leków, środków opatrunkowych i sprzętu medycznego, niż dwa mniejsze. Innych źródeł oszczędności samorząd województwa upatrywał w łączeniu oddziałów, ponieważ zamiast kupować sprzęt dla dwóch odrębnych oddziałów, można kupić jeden, lepszy dla scalonego oddziału. Ponadto jeden duży szpital dysponuje większą siłą w negocjacjach z Narodowym Funduszem Zdrowia. Plan połączenia nie przewidywał zwolnień personelu medycznego, lecz wypowiedzenie umów o pracę oraz zakończenie stosunku pracy z ok. 50 pracownikami administracyjno-technicznymi. Zgodnie z przedstawionymi planami „Parkitka” (placówka przy ul. Bialskiej 104/118) powinna zostać szpitalem typowo zabiegowym, a „Tysiąclecie” (placówka przy ul. PCK 7) realizować głównie leczenie tzw. zachowawcze. Na wstępie władze województwa oszacowały oszczędności na poziomie ok. 10 mln. złotych. Jednocześnie zarząd województwa śląskiego twierdził, że połączenie szpitali jest próbą ratowania przed likwidacją Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego, a biegły rewident w swoim sprawozdaniu finansowym napisał, że kontynuacja działalności tego szpitala w obecnej strukturze bez dokapitalizowania i bez radykalnej restrukturyzacji gospodarczo-ekonomicznej jest niemożliwa. Należy również pamiętać, że Wojewódzki Szpital Specjalistyczny na koniec 2009 roku posiadał 57.719.000 zł zobowiązań ogółem, w tym 30.596.000 zł zobowiązań wymagalnych i zajmował 6 miejsce spośród 10 najbardziej zadłużonych w skali całego kraju szpitali wojewódzkich.
W rezultacie połączenia Wojewódzki Szpital Specjalistyczny stał się jedną z największych placówek medycznych nie tylko na Śląsku, ale również w kraju. Na dzień połączenia liczba etatów w obydwu szpitalach wynosiła 1989,39 .
Na koniec 2017r. liczba zatrudnionych w WSzS w etatach wynosiła 2148,962.
Liczba łóżek (dane na 1.01.2019 r): 1043, Liczba oddziałów: 41 (we wszystkich trzech obiektach szpitala).
W 2017 roku leczono 44 493 pacjentów, a w poradniach przyszpitalnych udzielono 153 468 porad.
W Stacji Dializ wykonano 20 960 dializ.
W Szpitalnym Oddziale Ratunkowym udzielono pomocy 58 493 pacjentom.
W ramach nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej (rozpoczęcie działalności od października 2017r) tj. za 3 miesiące udzielono 3 745 porad.
W 2017 roku w tut.szoitalu urodziło się 1 651 dzieci.
W 2018 roku leczono w oddziałach 43 446 pacjentów. W poradniach specjalistycznych udzielono 153 394 porady.
Wykonano 22 376 dializ.
W ramach nocnej i światecznej opieki zdrowotnej udzielono 16 067 porad.
Wykonano 129 308 zabiegów rehabilitacyjnych.
W Szpitalu funkcjonuje (stan na 31.12 2017 r.) 40 oddziałów, w tym 21 przy ul. Bialskiej („Parkitka”), 16 przy ul. PCK oraz 3 przy Al. Pokoju. Porad specjalistycznych udzielamy w 40 poradniach przyszpitalnych. W strukturze szpitala funkcjonuje 7 zakładów diagnostycznych i 32 pracownie.
W placówce przy ul. PCK 7 znajdują się następujące oddziały (stan na 1.01.2019); chorób wewnętrznych (59 łóżek), kierownik – Piotr Muskała; pediatryczny (30 łóżek), kierownik – Edward Madyś; anestezjologii i intensywnej terapii, (10 łóżek), kierownik – Ryszard Petryński; neurologii i udarowy (39 łóżek), kierownik – Janusz Kapustecki; otolaryngologii i onkologii laryngologicznej (15 łóżek) kierownik – Grażyna Gawlicka; psychiatrii całodobowej i dziennej (25 łóżek), oddział całodobowy (25 łóżek) oddział dzienny, kierownik – Agnieszka Mendakiewicz; obserwacyjno-zakaźny (24 łóżka) kierownik – Edyta Jezierska; opieki paliatywnej (20 łóżek) kierownik – Katarzyna Śleszyńska-Szałapska; reumatologii (16 łóżek) kierownik – Jerzy Zajdel; chorób płuc (32 łóżek) kierownik – Włodzimierz Mierzwa; psychiatryczny dla chorych somatycznie (25 łóżka) kierownik – Włodzimierz Koniarski; psychiatryczny dla chorych na gruźlicę i inne choroby zakaźne (10 łóżek) kierownik - Włodzimierz Koniarski, zakład opiekuńczo-leczniczy dla wentylowanych mechanicznie (19 łóżek), w tym 13 dla przewlekle wentylowanych kierownik – Ewa Dobrakowska, oddział rehabilitacji neurologicznej (28 łóżek), Zakład Rehabilitacji Leczniczej, kierownik – Marta Grabara
Z kolei w placówce przy ul. Bialskiej 104/118 znajdują się takie oddziały jak: (stan na 1.01.2019): anestezjologii i intensywnej terapii (12 łóżek intensywnej opieki medycznej) kierownik – Elżbieta Foremna; ortopedii i chirurgii urazowej (35 łóżek) kierownik – Marcin Drygalski; neurologii i udarowy (38 łóżek) kierownik – Szymon Gacek; neonatologiczny (18 inkubatorów i 36 łóżeczek) kierownik – Marian Halkiewicz; kardiologii (20 łóżek) kierownik – Piotr Kardaszewicz; intensywnego nadzoru kardiologicznego (7 łóżek) kierownik – Piotr Kardaszewicz ; ginekologii i położnictwa z pododdziałami patologii ciąży i ginekologii onkologicznej (84 łóżka) kierownik – Jarosław Strzelczyk ; patologii i intensywnej terapii noworodka – III stopień referencji (31 inkubatorów i 20 łóżeczek) kierownik – Grzegorz Zieliński; neurochirurgii (27 łóżek) kierownik – Robert Koper; chirurgii i traumatologii dziecięcej, (30 łóżek) w tym 2 inkubatory kierownik – Andrzej Krempaszanka; anestezjologii i intensywnej terapii dziecięcej z zespołem wyjazdowym „N”, (14 stanowisk intensywnej terapii dziecięcej w tym 8 inkubatorów) kierownik – Magdalena Sieczko-Andryszczak; oddział chirurgii ogólnejj, (45 łóżek)) kierownik – Tadeusz Magnuszewski; Chirurgii Naczyń (15 łóżka)kierownik Wojciech Śliwiński, pediatrii z pododdziałem, nefrologii dziecięcej i hematologii (28 łóżek) kierownik – Małgorzata Klimza; szpitalny oddział ratunkowy ( 4 łóżka) kierownik – Jolanta Majer; nefrologii z pododdziałem Dializ Otrzewnowych ( 26 łóżek) kierownik – Michał Szurkowski; stacji dializ – (28 stanowisk) kierownik – Michał Szurkowski; okulistyki (20 łóżek), kierownik – Dorota Romaniuk; onkologii z pododdziałem dziennym chemioterapii (57 łóżek) kierownik – Izabela Prudło; chirurgii onkologicznej z pododdziałem chorób piersi (25 łóżek) kierownik – Kazimierz Pankiewicz; gastroenterologii ogólnej i onkologicznej z pododdziałem chorób wewnętrznych (20 łóżek) kierownik – Rajmund Gołdys oraz zakłady: radioterapi, kierownik – Mariusz Syguła, mikrobiologii klinicznej kierownik – Elżbieta Maćkowiak, diagnostyki obrazowej, kierownik – Barbara Rudowicz-Pietruszewska, diagnostyki laboratoryjnej, kierownik – Beata Kamińska, anatomii patologicznej, kierownik – Andrzej Rychlewski,
Po połączeniu Szpitali Dyrektorem Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. Najświętszej Maryi Panny przy ul. Bialskiej 104/118 i przy ul. PCK 7 został Kazimierz Pankiewicz (dotychczasowy dyrektor „Parkitki”). Dyrektorem był do końca lutego 2013 roku, następnie przez cztery miesiące placówką kierował Krzysztof Kłos. Po nim funkcję przejął Jarosław Madowicz, który był Dyrektorem do 30 czerwca 2014 roku. Od 1 lipca 2014 roku do 31.03.2017 roku Dyrektorem Szpitala była Barbara Magnuszewska-Pankiewicz.Od 1 października 2017 roku do 2 stycznia 2019 roku Dyrektorem WSzS był Dariusz Kaczmarek.
Od 3 stycznia 2019 roku pełniącą obowiązki Dyrektora WSzS jest Bogusława Miłkowska.
PRZYŁĄCZENIE DO WSzS SZPITALA CHORÓB WEWNĘTRZNYCH „HUTNICZEGO”
W 2014 roku, 1 czerwca nastąpiło połączenie WSzS im. NMP oraz Szpitala Chorób Wewnętrznych – „Hutniczego” w Częstochowie - zgodnie z Uchwałą nr IV / 46 / 12 Sejmiku Województwa Śląskiego z dnia 13 stycznia 2014 r. Szpital Chorób Wewnętrznych „Hutniczy” miał charakter monoprofilowy i był jednostką o znaczeniu regionalnym. Zakład dysponował 75 łóżkami i prowadził działalność w zakresie: leczenia szpitalnego – choroby wewnętrzne i rehabilitacja kardiologiczna, ambulatoryjna opieka specjalistyczna, ambulatoryjna rehabilitacja kardiologiczna, podstawowa opieka zdrowotna i medycyna pracy. Połączenie szpitali miało na celu uporządkowanie bazy leczniczej na terenie Częstochowy oraz pełniejsze wykorzystanie posiadanej przez podmioty lecznicze bazy łóżkowej, zasobów kadrowych oraz infrastruktury sprzętowej i lokalowej.
Obecnie obiekt szpitalny przy Al. Pokoju 44 dysponuje 70 łóżkami w: Oddziale Chorób Wewnętrznych z Ośrodkiem Intensywnej Opieki Kardiologicznej (55 łóżek), Ośrodku Stacjonarnej Rehabilitacji Kardiologicznej (15 łóżek), Ośrodku Ambulatoryjnej Rehabilitacji Kardiologicznej (15 miejsc pobytu dziennego).
Koordynatorem obiektu Szpitala przy Al. Pokoju jest Anna Ludwiczak.
Przy Al. Pokoju funkcjonują 2 poradnie specjalistyczne: diabetologii i kardiologii.
W obiekcie przy Al. Niepodległości 32 funkcjonowały poradnie: dermatologii, chirurgii ogólnej, laryngologii, reumatologii, ginekologii, okulistyki i medycyny pracy. Od 1 lutego 2018 r. wszystkie poradnie specjalistyczne zostały przeniesione z Al. Niepodległości na ul. Bialską i PCK. Obecnie przy Al. Niepodległości pacjenci przyjmowani są tylko w ramach podstawowej opieki zdrowotnej.
Opracował: dr Henryk Kromołowski
aktualizacja : mgr Magdalena Sikora
